Psychoterapia systemowa to podejście, które koncentruje się nie tylko na jednostce, ale na relacjach, w jakich funkcjonuje — w rodzinie, związku, grupie czy innej ważnej wspólnocie. Zakłada, że trudności psychiczne czy emocjonalne nie powstają w oderwaniu od kontekstu, ale są częścią większego „systemu”, w którym każdy wpływa na każdego.
W centrum uwagi znajduje się:
- komunikacja i wzajemne oddziaływania między członkami rodziny lub pary,
- rola, jaką pełni dana osoba w systemie, np. dziecko, które „bierze na siebie” napięcia w rodzinie,
- wzorce i schematy, które się utrwalają i mogą prowadzić do konfliktów, wycofania, przeciążenia czy objawów u konkretnej osoby.
Psychoterapia systemowa nie szuka winnych, lecz stara się zrozumieć dynamikę w relacjach i to, co sprawia, że dana sytuacja się utrzymuje. Terapeuta pomaga członkom systemu zobaczyć nowe perspektywy, przywrócić równowagę, uruchomić zasoby i odzyskać możliwość zmiany.
Z psychoterapii systemowej często korzystają:
- rodziny, które zmagają się z kryzysem, chorobą, problemami wychowawczymi lub trudnymi emocjami jednego z członków,
- pary, które doświadczają napięć, oddalenia, zdrady lub chcą poprawić jakość swojej relacji,
- osoby indywidualne, które chcą zrozumieć swoje miejsce w rodzinie i wpływ relacji na swoje życie.
Spotkania mogą odbywać się z całą rodziną, parą lub indywidualnie — zależnie od potrzeb. Psychoterapia systemowa to zaproszenie do wspólnego odkrywania, jak zmiana w jednej osobie wpływa na cały system — i odwrotnie: jak zmiana w systemie może przynieść ulgę konkretnej osobie.
Ostatnie wpisy blogowe
